Kazimierz Pułaski urodził się 6.03.1745 roku w Warszawie, w średnio zamożnej rodzinie starosty wareckiego. W młodości pobierał nauki w Warce i w Warszawie, a w roku 1762 został wysłany jako paź na dwór Karola Krystiana Wettyna, księcia kurlandzkiego. Tam uczył się ogłady i obyczajów dworskich.
W latach 1768-1772 brał udział, wraz z ojcem i braćmi, w konfederacji barskiej. Prędko awansował do ról dowódczych i prowadził wojnę partyzancką z oddziałami wiernymi królowi i rosyjskimi interwentami. Wsławił się dwiema bitwami obronnymi – 8.03.1769 obroną Okopów Świętej Trójcy (obecnie Ukraina), zaś pomiędzy 31.12.1770 a 16.01.1771 obroną Częstochowy przed wojskami rosyjskimi. Był również zamieszany w przygotowania do zamachu na króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Spowodowało to, że po upadku konfederacji musiał uciekać z kraju pod groźbą kary śmierci.
Na emigracji dotarł przez Francję do Ameryki Północnej, gdzie przyłączył się na ochotnika do wojska amerykańskiego walczącego o niepodległość Stanów Zjednoczonych przeciwko Anglikom. W latach 1777 – 1779 był generałem kawalerii, nazywany jest „ojcem kawalerii amerykańskiej”. W 1778 roku zorganizował legion, gdzie wykorzystał doświadczenia z konfederacji barskiej. W roku 1777 uratował od śmierci samego generała Jerzego Waszyngtona.
W roku 1779 Pułaski uczestniczył wraz z organizowanym przez siebie legionem kawalerii w oblężeniu Savannah. Tam został ciężko ranny i wkrótce zmarł, 11.10.1779 roku.
Pamięć o Pułaskim jest ciągle żywa w amerykańskiej mentalności. Jest on uważany za jednego z najzdolniejszych dowódców wojny o niepodległość. W 1929 roku Senat amerykański ustanowił 11 października Dniem Pamięci Generała Pułaskiego (General Pulaski Memorial Day).
